Κάρολος Ντίκενς: Ιστορία δύο πόλεων - απόσπασμα

Ήταν τα καλύτερα χρόνια, ήταν τα χειρότερα χρόνια, ήταν ο αιώνας της σοφίας, ήταν ο αιώνας της τρέλας, ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της απιστίας, ήταν η εποχή του Φωτός, ήταν η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας. Είχαμε τα πάντα μπροστά μας, δεν είχαμε τίποτα μπροστά μας, πηγαίναμε όλοι γραμμή στον παράδεισο, όλοι πηγαίναμε γραμμή προς την άλλη κατεύθυνση.  Με λίγα λόγια η εποχή έμοιαζε τόσο πολύ με τη δική μας, ώστε μερικοί από τους πιο θορυβώδεις μελετητές της επέμεναν πως σύγκριση ανάμεσα στις δύο εποχές τόσο για το καλό όσο και για το κακό μπορούσε να γίνει μόνο χρησιμοποιώντας τον υπερθετικό βαθμό των επιθέτων. 

Στο θρόνο της Αγγλίας βασίλευαν ένας βασιλιάς με μεγάλο πιγούνι και μια βασίλισσα με ασήμαντο παρουσιαστικό. Στο θρόνο της Γαλλίας βασίλευαν ένας βασιλιάς με μεγάλο πιγούνι και μια βασίλισσα με εντυπωσιακό παρουσιαστικό. Στους αξιωματούχους και των δύο χωρών ήταν ολοφάνερο ότι τα πράγματα γενικά ήταν τακτοποιημένα μια για πάντα.

Μιλάμε για το σωτήριο έτος χίλια επτακόσια εβδομήντα πέντε ...